Σκηνές χορού και χορογραφίες που άφησαν ιστορία!
Η 7η τέχνη είναι ίσως η πιο εύκολα προσιτή στο ευρύ κοινό, με ένα είδος για κάθε γούστο, συχνά με βαθιά νοήματα ή πιο εύπεπτο θέαμα, και με δυνατότητα να συνδυάσει πολλά άλλα είδη τέχνης στο περιεχόμενό της. Η νεότερη των τεχνών, πλέον βρίσκεται στον κινηματογράφο στη γειτονιά μας, στην τηλεόραση του σπιτιού μας, ακόμα και στην τσέπη μας στο κινητό μας.
Πολλές ταινίες άφησαν ιστορία, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Πρωταρχικό ρόλο φυσικά κατέχουν η πλοκή, η σκηνοθεσία, οι ερμηνείες των ηθοποιών, μα και τα σκηνικά, τα τοπία, οι σκηνές δράσης και – τι άλλο; – οι σκηνές χορού! Δεν αναφερόμαστε μόνο σε ταινίες που βασικό μέρος της πλοκής αποτελεί ο χορός, όπως τα Step Up, Take the Lead, Footloose και πολλά άλλα. Αυτές οι ταινίες αποτελούν μια κατηγορία από μόνες τους. Σε αυτό το αφιέρωμα επιλέξαμε να επικεντρωθούμε σε ταινίες όπου ο χορός ή οι σκηνές χορού άφησαν ιστορία, ταυτίστηκαν με την εν λόγω ταινία και συχνά είναι το πρώτο που μας έρχεται στο νου στην αναφορά του τίτλου της! Οι ταινίες αυτές δεν αποτελούν αυστηρά “ταινίες χορού”, συνήθως ο χορός αποτελεί μέσο του θεάματος ή βρίσκεται στο παρασκήνιο της όλης πλοκής. Και όμως, η μουσική, η χορογραφία και οι εκτελέσεις καθιστούν τις παρακάτω σκηνές του ελληνικού και παγκόσμιου κινηματογράφου αξιομνημόνευτες, αλησμόνητες και αθάνατες!
Ευδοκία (1971)
Ίσως το πιο διάσημο ζεϊμπέκικο όλων των εποχών, το “Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας” σε μουσική του αλησμόνητου Μάνου Λοΐζου που “ντύνει” μουσικά την ομώνυμη ταινία του 1971, έμεινε στην ιστορία από την παραπάνω σκηνή. Σε μία μικρή επαρχιακή πόλη της Βορείου Ελλάδας, ένας λοχίας ερωτεύεται μια ιερόδουλη. Η προσπάθειά τους να ζήσουν ευτυχισμένοι παρά τις δυσκολίες, την κοινωνική κατακραυγή και το κατεστημένο, καταλήγει σε συντριβή… Το ζεϊμπέκικο που αποτελεί πλέον θρύλο, ακούγεται από τα πρώτα λεπτά της ταινία, όταν συναντιούνται για πρώτη φορά οι πρωταγωνιστές σε ένα μαγαζί. Ο λοχίας χορεύει, η Ευδοκία χτυπά παλαμάκια και ο έρωτάς τους γεννιέται. Όταν τελείωσε με τη μουσική του ζεϊμπέκικου, ο Λοΐζος ζήτησε από το Λευτέρη Παπαδόπουλο να του γράψει στίχους, αλλά ο Παπαδόπουλος αρνήθηκε λέγοντάς του ότι «αυτό το πράγμα δεν παίρνει λόγια, δεν υπάρχουν στίχοι να το υποστηρίξουν».
Pulp fiction (1994)
Δύο εκτελεστές δουλεύουν για λογαριασμό ενός γκάνγκστερ, στην κλασική πλέον ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο. Εκτός από τις βασικές τους… “υποχρεώσεις”, αναλαμβάνουν και να κάνουν babysitting στη γυναίκα του αφεντικού τους, Μία. Βγαίνουν το βράδυ για φαγητό, όπου το μαγαζί ανακοινώνει διαγωνισμό χορού. Η Μία αποφασίζει να συμμετέχουν, λέγοντας στο χαρακτήρα του Τραβόλτα να “τα δώσει όλα”. Η σκηνή αποτελούσε ιδέα της Ούμα Θέρμαν (Μία Ουάλας) και η επιλογή του τραγουδιού αλλά και οι κινήσεις swing αποτελούν αντικείμενο συζήτησης μέχρι σήμερα. Η σκηνή είναι χαρακτηριστική και είναι ανάμεσα στις πρώτες που μας έρχονται στο μυαλό στο άκουσμα του τίτλου Pulp Fiction.
Zorba the Greek (1964)
Η ταινία Αλέξης Ζορμπάς (Zorba the Greek) είναι βρετανική-ελληνική ταινία του 1964, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη με τους Άντονι Κουίν, Άλαν Μπέιτς, Ειρήνη Παππά και Σωτήρη Μουστάκα. Είναι βασισμένη στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη “Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”. Βραβεύτηκε με τρία Όσκαρ. Η μουσική του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη και το αξέχαστο συρτάκι του Ζορμπά είναι παγκοσμίως γνωστά και για πολλούς ταυτόσημα του Ελληνικού χορού!
Ένας Ελληνοβρετανός συγγραφέας ο Μπάζιλ, μετρημένος και φιλήσυχος, έρχεται στην Ελλάδα με σκοπό να ξανανοίξει το λιγνιτωρυχείο του πατέρα του. Στον Πειραιά με προορισμό την Κρήτη γνωρίζει τον Αλέξη Ζορμπά, έναν τραχύ και αυθόρμητο μουσικό που προσφέρεται να τον βοηθήσει. Μετά από διάφορες… περιπέτειες και ένα ταξίδι αυτογνωσίας, βρίσκονται στην παραλία δίπλα στο αποτυχημένο ορυχείο, τρώγοντας αρνί. Ο Ζορμπάς ξέρει πως ο Μπάζιλ θα φύγει, αφού τίποτα δεν τον κρατά πια εδώ. Ο Μπάζιλ του ζητά να του μάθει να χορεύει και ο Ζορμπάς του μαθαίνει το διάσημο πλέον “συρτάκι“. Η ταινία τελειώνει με τους δύο άντρες να χορεύουν με ενθουσιασμό στην παραλία.
Άρωμα γυναίκας (1992)
Το Άρωμα Γυναίκας (Scent of a Woman) είναι αμερικανική δραματική ταινία του 1992 σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Μπρεστ. Η ιστορία αφορά έναν νεαρό μαθητή ο οποίος προσλαμβάνεται ως βοηθός ενός τυφλού και οξύθυμου συνταξιούχου συνταγματάρχη εν αποστρατεία. Βασίζεται στην ιταλική ταινία του Ντίνο Ρίζι “Profumo di donna” του 1974. Ο Αλ Πατσίνο κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του. Ίσως η πιο χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας είναι φυσικά όταν σε ένα εστιατόριο χορεύει με μια άγνωστη κοπέλα ένα tango υπό τους ήχους μας ορχηστρικής εκτέλεσης του “Por una cabeza” του Carlos Gardel.
Gilda (1946)
Η ταινία Τζίλντα (Gilda), ή Γκίλντα, είναι Φιλμ Νουάρ του 1946, σε σκηνοθεσία Τσαρλς Βίντορ, με πρωταγωνιστείς τους Γκλεν Φορντ και Ρίτα Χέιγουορθ, που εμφανίζεται στον ομώνυμο ρόλο ως μια από τις διασημότερες femme fatale στην ιστορία του κινηματογράφου. Έχουν μείνει στην ιστορία τα τραγούδια Put the Blame on Mame και Amado Mio, τα οποία μπορεί να μην ερμηνεύει φωνητικά η ίδια η Χέιγουορθ (την ντουμπλάρει στη φωνή η Ανίτα Έλις) όμως η χορευτική ερμηνεία της είναι ολοκληρωτικά δική της, με την ίσως πιο αισθησιακή ερμηνεία όλων των εποχών, απόλυτα ντυμένη! Η υπόθεση απλή, αφορά έναν τυχοδιώκτη, τον Τζόνι (Γκλεν Φορντ) που γίνεται το δεξί χέρι ενός ιδιοκτήτη παράνομης λέσχης που παντρεύεται μια πρώην του Τζόνι, τη Τζίλντα (Ρίτα Χέιγουορθ). Οι δυο τους κρύβουν το παρελθόν τους, αλλά παράλληλα εκείνη προσπαθεί να τον κάνει να ζηλέψει κι εκείνος να την καλύψει στο σύζυγό της…
Swing Time (1936)
Εντάξει, μας πιάσατε. Είπαμε πως δε θα ασχοληθούμε με ταινίες χορού. Όμως, η συγκεκριμένη, αν και μιούζικαλ και με το χορό να κατέχει σημαντικό ρόλο και στην πλοκή, αποτελεί ίσως την καλύτερη συνεργασία των Αστέρ και Ρότζερς. Τόσο οι χορογραφίες όσο και η μουσική της ταινίας αποτελούν πολυβραβευμένα ατού της ταινίας. Ο χορός προωθεί την πλοκή της ταινίας, δεν αποτελεί όμως αυτοσκοπό στην εξέλιξη των χαρακτήρων.
Η υπόθεση αφορά έναν τυχοδιώκτη, τον Λάκι (Fred Astaire) που θέλει να παντρευτεί την καλή του, Μάργκαρετ, όμως μετά από μια σειρά ατυχιών και την κακή του συνήθεια να στοιχηματίζει στα πάντα, ο γάμος ακυρώνεται. Μαζί με τον φίλο του, Ποπ, ταξιδεύουν στη νέα Υόρκη απένταροι και προσπαθούν να βγάλουν χρήματα για να ξανακερδίσει την καλή του. Συναντούν την Πέννυ (Ginger Rogers), μια δασκάλα χορού swing, και μετά από μια σειρά παρεξηγήσεων, πηγαίνουν στη δουλειά της για να της ζητήσουν συγγνώμη. Προκειμένου να μπορέσει να της μιλήσει, ο Λάκι γίνεται μαθητής της και, για να την υπερασπιστεί στο αφεντικό της, κάνουν μια επίδειξη των όσων του… δίδαξε. Ένας διαγωνισμός χορού, μια σειρά επιπλέον παρεξηγήσεων και κακής συνεννόησης ακολουθούν, για να καταλήξουν τελικά μαζί.
Πυρετός το Σαββατόβραδο (1977)
Το Saturday Night Fever αποτελεί ταυτόσημο της χρυσής εποχής της Ντίσκο! Η ιστορία αφορά ένα 19χρονο Ιταλοαμερικάνο, τον οποίο υποδύεται ο Τζον Τραβόλτα, που είναι το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του, και αποζητά την αποδοχή και την επιβράβευση στην πίστα της ντισκοτέκ, όπου είναι ο αδιαμφισβήτητος “βασιλιάς”, ενώ ονειρεύεται να φύγει από τις φτωχογειτονιές του Μπρούκλιν για να αναζητήσει καλύτερη τύχη. Εκτός από τεράστια εμπορική επιτυχία, η ταινία επηρέασε βαθύτατα την ποπ κουλτούρα της δεκαετίας και μέχρι σήμερα θεωρείται από τις πλέον χαρακτηριστικές της εποχής. Οι χορευτικές κινήσεις του Τραβόλτα στη φωτισμένη πίστα είναι πλέον διάσημες και έχουν ενσωματωθεί σε πολλές χορογραφίες για να αποδώσουν τον εντυπωσιασμό της Ντίσκο.
Μαύρος Κύκνος (2010)
Ξανακούμε την ένστασή σας: “μα δεν είναι ο “Μαύρος Κύκνος” ταινία χορού;;;” Και όμως, όχι! Το ψυχολογικό θρίλερ του 2010 με τη Νάταλι Πόρτμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αφορά μεν μια πρίμα μπαλαρίνα σε μια παραγωγή της “Λίμνης των Κύκνων”, όμως και εδώ ο χορός είναι ένα γενικότερο πλαίσιο πλοκής, δεν αποτελεί αυτοσκοπό – η κορύφωση της ταινίας δεν είναι να κατορθώσουν οι πρωταγωνιστές να ανεβάσουν ένα χορευτικό νούμερο ούτε να κερδίσουν έναν διαγωνισμό. Αντιθέτως, μέσα στα πλαίσια του ότι οι πρωταγωνιστές ανήκουν σε έναν θίασο μπαλέτου, φαίνονται οι χαρακτήρες, οι στόχοι και η εξέλιξη του καθενός. Η ιστορία αφορά την παραγωγή της Λίμνης των Κύκνων όπου ο χορογράφος αναζητά την τέλεια πρωταγωνίστρια. Η Νίνα (Πόρτμαν) είναι τέλεια για το ρόλο του Λευκού Κύκνου, της αθώας και καλόκαρδης Οντέτ – όμως το συγκεκριμένο ανέβασμα απαιτεί η ίδια χορεύτρια να ερμηνεύσει και το Μαύρο Κύκνο, το σωσία του Λευκού, την κακή Οντίλ. Ο ρόλος του Μαύρου Κύκνου έρχεται κόντρα με το χαρακτήρα της Νίνα, και ανακαλύπτει τις πιο σκοτεινές πτυχές του εαυτού της που είχε καταπιέσει μέσα της. Η καταπιεστική μητέρα με τα ανεκπλήρωτα όνειρα, η πικρία της προηγούμενης πρωτοχορεύτριας που, λόγω ηλικίας αποσύρεται, ο δρόμος προς τη συναισθηματική ενηλικίωση, η αντιζηλία, η ανασφάλεια και η προσήλωση σε ένα στόχο πάση θυσία είναι τα κύρια σημεία της πλοκής! Το φινάλε, με τη Νίνα να ερμηνεύει άψογα και τους δύο ρόλους και να μεταμορφώνεται τελικά σε… “Μαύρο Κύκνο” θυσιάζοντας ακόμα και τον εαυτό της, είναι αξέχαστη σε όσους είδαν την ταινία. Τα τελευταία της λόγια εκφράζουν ένα πραγματικό κύκνειο άσμα… “Ήμουν τέλεια”. Η ταινία κέρδισε πλήθος βραβείων, και εντυπωσιακό είναι το αποτέλεσμα της πολύμηνης προπόνησης των Πόρτμαν και Κούνις που ασκούνταν σαν μπαλαρίνες για μήνες για να πετύχουν το σωματότυπο της αληθινής χορεύτριας!
The Mask (1994)
Η Μάσκα είναι Αμερικάνικη κωμική ταινία φαντασίας-δράσης παραγωγής του 1994, βασισμένη σε σειρά κόμικς της Αμερικάνικης εταιρίας “Dark Horse Comics”. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία παίζει ο Τζιμ Κάρεϊ, στον ρόλο του χαμηλών τόνων Στάνλεϊ Ίπκις ενός τραπεζίτη που βρίσκει μια πράσινη μάσκα που τον κάνει… άλλο άνθρωπο. η Μάσκα, γεμάτη αυτοπεποίθηση και μια γερή δόση τρέλας παρουσιάζει πολλά εντυπωσιακά μουσικοχορευτικά νούμερα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, όπως η salsa όταν η αστυνομία προσπαθεί να τον συλλάβει, και το quickstep στο κλαμπ, όταν προσπαθεί να συγκινήσει την εκλεκτή της καρδιάς του, που την υποδύεται η Κάμερον Ντίαζ. Και μπορεί η Ντίαζ να μην τραγουδά η ίδια τα τραγούδια της, εν αντιθέσει με τον Κάρεϊ, όμως τα χορευτικά νούμερα τα εκτελούν και οι δύο αυτοπροσώπως. Μάλιστα, η Ντίαζ έκανε εντατικές προπονήσεις για να ανταπεξέλθει στις τεχνικές απαιτήσεις της χορογραφίας!
Jailhouse Rock (1957)
Όλοι γνωρίζουν τη μεγάλη επιτυχία του Έλβις Πρίσλι, “Jailhouse Rock“, διάσημο ροκ-εν-ρολ τραγούδι! Προέρχεται από την ομώνυμη ταινία του, του 1957. Το ίδιο το τραγούδι θεωρείται από τα πιο μεγάλα κομμάτια του είδους, που έχει μπει και στο Grammy Hall of Fame. Η ταινία αφορά έναν νεαρό οικοδόμο (Πρίσλι) που κατά λάθος σκοτώνει έναν μεθυσμένο σε ένα μπαρ, και εκτίει ποινή φυλάκισης για ανθρωποκτονία… Στη φυλακή ένας συγκρατούμενος τον διδάσκει λίγη κιθάρα και μαζί ετοιμάζουν ένα τραγούδι για μια εκδήλωση των φυλακών που θα προβληθεί και στην τηλεόραση. Αυτό αποτελεί και την αρχή για την καριέρα του πρωταγωνιστή που, με πολλά σκαμπανεβάσματα και ένα ακόμα ανέβασμα του συγκεκριμένου τραγουδιού, χορογραφημένο από τον ίδιο τον Πρίσλι, προσγειώνεται ξανά στην πραγματικότητα και ανακαλύπτει ότι το πραγματικό νόημα της ζωής είναι οι φίλοι και οι αγαπημένοι μας. Η σκηνή του jailhouse rock έχει μείνει στην ιστορία ως ίσως η πιο διάσημη στην, ομολογουμένως σύντομη, κινηματογραφική καριέρα του Πρίσλι.
La La Land (2016)
To La La Land είναι μία αμερικανική μουσική, ρομαντική δραμεντί του 2016 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Ντάμιεν Σαζέλ. Πρωταγωνιστούν ο Ράιαν Γκόσλινγκ και η Έμμα Στόουν. Η ταινία αφορά έναν μουσικό, λάτρη της τζαζ και σε μία ηθοποιό, οι οποίοι συναντιούνται και ερωτεύονται στο Λος Άντζελες, όπου παραπέμπει και ο τίτλος της ταινίας.
Ένας πιανίστας λάτρης της τζαζ και μια επίδοξη ηθοποιός του θεάτρου συναντιούνται στο σύγχρονο Λος Άντζελες, ενώ πασχίζουν και οι δύο να εκπληρώσουν τα όνειρά τους ενώ ο κόσμος δε δείχνει να ανταποκρίνεται αφού η εμπορευματοποίηση της τέχνης και οι επιταγές της εποχής τους ωθούν να συμβιβαστούν… Ενώ κοντράρονται και δηλώνουν πως η μεταξύ τους σχέση δεν πάει πουθενά, φυσικά ερωτεύονται. Όμως οι διαρκείς απογοητεύσεις φθείρουν τη σχέση τους που οδηγείται σε τέλμα…
Μπορεί η πιο χαρακτηριστική σκηνή να είναι αυτή στο λόφο, με θέα όλη την πόλη το ηλιοβασίλεμα. Η Έμμα Στόουν με το χαρακτηριστικό κίτρινο φόρεμα, το τραγούδι όπου και οι δύο κάνουν δηλώσεις… αδιαφορίας και το χορευτικό με κλακέτες υπό τους ήχους της τζαζ είναι ίσως η σκηνή που έρχεται στο μυαλό όλων στην αναφορά της ταινίας. Όμως η δική μας αγαπημένη σκηνή είναι αυτή με την οποία ξεκινά η ταινία, με τον κόσμο κολλημένο στο μποτιλιάρισμα… με τον εκνευρισμό να γίνεται τραγούδι και χορός!
Singing in the Rain (1952)
Ποιος δεν έχει ακουστά το Singin’ in the Rain; Ποιος δεν έχει έστω δει τη διάσημη σκηνή με τον Τζιν Κέλι να ερμηνεύει το ομότιτλο τραγούδι μουσικά και χορευτικά; Ανάλαφρο και ευχάριστο μιούζικαλ, η πιο διάσημη δουλειά του Κέλι και γνωστό ακόμα και σε άτομα που δεν έχουν καν δει την ταινία, έχει μπει ακόμα και στο αρχείο του κογκρέσου σαν έργο τέχνης που πρέπει να διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές! Η υπόθεση, αν και απλή και εύπεπτη, αγγίζει θέματα όπως το “είναι και το φαίνεσθαι” σε όλες τις εκφάνσεις του. Η πλοκή αφορά ένα ηθοποιό του βωβού κινηματογράφου, τον Ντον (Κέλι) που πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τις αρχές του σε έναν κόσμο γεμάτο ψέματα για την αρέσκεια του κοινού, όπως μια ψευδή σχέση με τη δύστροπη συμπρωταγωνίστριά του. Γνωρίζει την Κάθι (Ρέινολντς) και μαζί με το φίλο του Κόσμο (Ο’ Κόνορ) σκαρώνουν ένα μιούζικαλ για να προλάβουν τις επιταγές της εποχής και του κινηματογράφου που πλέον… ομιλεί!
Fantasia (1940)
Η Φαντασία είναι από τις πιο διάσημες παραγωγές της Ντίσνεϊ. Αποτελείται από οκτώ κεφάλαια κινουμένων σχεδίων. Κάθε ενότητα βασίζεται σετην κλασική μουσική που την “ντύνει”. Εμείς θα επικεντρωθούμε στο έβδομο, το “Χορό των Ωρών” του Amilcare Ponchielli ένα κωμικό μπαλέτο που χωρίζεται σε τέσσερις πράξεις: τις στρουθοκαμήλους της Μαντάμ Ουπάνοβα (πρωί), την Υακίνθη και τις ιπποποταμίνες (απόγευμα), την Ελεφανσίν και τις ελεφαντίνες (βράδυ) και τον Ben Ali Gator με τους αλιγάτορές του (νύχτα). Στο φινάλε, όλοι οι χαρακτήρες χορεύουν μαζί με… τραγελαφικά και καταστροφικά αποτελέσματα, προς τέρψιν των θεατών!
White nights (1985)
Το White Nights είναι δράμα του 1985, εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, με πρωταγωνιστές έναν Αμερικανό tap dancer, τον Γκρέγκορι Χάινς, και έναν Σοβιετικό χορευτή μπαλέτου, τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Δυο χορευτές από διαφορετικούς κόσμους και με διαφορετικά κίνητρα βρίσκονται “παγιδευμένοι” στο Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη) και για να μπορέσουν να βρεθούν στον προορισμό τους, πρέπει να γεφυρώσουν τις όποιες διαφορές τους και να συνεργαστούν. Εκτός από το καταπληκτικό soundtrack της ταινίας (εδώ πρωτοακούστηκε το “say you, say me” του Phil Collins) μαγεύουν ακόμα οι χορογραφίες και οι ερμηνείες των δύο επαγγελματιών χορευτών, σε στυλ τελείως διαφορετικό και από των δύο, με την τεχνική τους να τονίζεται στην κινησιολογία τους και να δένει το ιδιαίτερο στυλ του καθενός με του άλλου… Αποδεικνύοντας ταυτόχρονα πως ο καλός χορευτής μπορεί να χορέψει τα πάντα!
Damn Yankees (1958)
Γνωστό και ως “What Lola wants” το εν λόγω μιούζικαλ αφορά μια φαουστιανή συμφωνία ενός μεσήλικα οπαδού του Μπέιζμπολ με το διάβολο, προκειμένου να… κερδίσει η ομάδα που υποστηρίζει! Προκειμένου να βεβαιωθεί ότι θα κερδίσει την ψυχή του εν λόγω οπαδού, σπρώχνει δίπλα του και τη λαμπερή Λόλα, για να τον σαγηνεύσει. Η Γκουέν Βέρντον υποδύεται τη Λόλα, και ερμηνεύει τόσο το διάσημο πλέον τραγούδι και τη συνοδευτική χορογραφία, που άφησε εποχή. Είχε ερμηνεύσει τον ίδιο ρόλο και στο θεατρικό ανέβασμα του μιούζικαλ, με τεράστια επιτυχία.
Gentlemen prefer blondes (1958)
Λένε ότι “οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές“. Τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει το μιούζικαλ του 1953 με πρωταγωνίστριες την αξέχαστη Μέριλιν Μονρό και τη Τζέιν Ράσελ. Η πλοκή αφορά δυο χορεύτριες, τη Λόρελάι (Μονρό) και τη Ντόροθι (Ράσελ) με πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες, στόχους και… γούστο στους άντρες. Η μεν πιστεύει ότι η καλύτερη επιλογή για μια γυναίκα είναι ένας άντρας πλούσιος, που μπορεί να της παρέχει ό,τι επιθυμεί και κυρίως τον καλύτερο φίλο μιας γυναίκα, τα διαμάντια. Η δε, αναζητά άντρες όμορφους και εντυπωσιακούς. Η Λόρελάι είναι αρραβωνιασμένη με τον καλόβολο Γκας, που της κάνει όλα τα χατήρια, παρά τις ενστάσεις της οικογένειάς του. Οι κοπέλες ταξιδεύουν στη Γαλλία, με σκοπό η Λόρελαι να παντρευτεί κρυφά τον Γκας, μπλέκουν σε περιπέτειες, παρεξγήσεις και όλα τα συστατικά μιας καλής κωμωδίας… Στο τέλος η Μέριλιν ως Λορελάι τραγουδά και χορεύει το διάστημο “Diamonds are a girl’s best friend“, εξηγώντας και σε εμάς τους θεατές γιατί μια γυναίκα πρέπει να παντρευτεί έναν πλούσιο σύζυγο όπως πιστεύει! Εν τέλει και οι δύο πρωταγωνίστριες συμφιλιώνονται με τους εκλεκτούς της καρδιάς τους και λύνουν τις παρεξηγήσεις τους, με τη Μέριλιν να ανταλλάζει και την εξής ατάκα με τον πατέρα του αρραβωνιαστικού της:
-Θες δηλαδή να πεις ότι δεν τον παντρεύεσαι για τα λεφτά του;
-Φυσικά και όχι! Τον παντρεύομαι για τα δικά σας λεφτά!
-Gentlemen prefer blondes
Η Μέριλιν άφησε ιστορία για τις σκηνές όπου τραγουδά και χορεύει, οπλισμένη με όλη της τη γοητεία για την οποία ήταν διάσημη. Εδώ, στολισμένη από την κορφή ως τα νύχια με τα αναφερόμενα διαμάντια και ντυμένη στα ροζ, περιτριγυρισμένοι από άντρες χορευτές, παρουσιάζει ένα νούμερο που έχει μείνει στην ιστορία ίσως ως το πιο χαρακτηριστικό της στην αναφορά του ονόματος της!
West Side Story (1961)
Μια (ακόμα) διασκευή του “Ρωμαίου και της Ιουλιέτας” που ανέβηκε με τεράστια επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, μεταφέρθηκε στη συνέχεια στη μεγάλη οθόνη το 1961, με πρωταγωνίστρια την αξέχαστη Νάταλι Γουντ. Η ιστορία αφορά δύο νέους από αντίπαλες συμμορίες της Νέας Υόρκης, εκείνος από τους λευκούς Jets κι εκεινη αδερφή του αρχηγού των Πορτορικανών Sharks, που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο του Upper West Side. Όπως και στη δράμα του Σαίξπηρ, γνωρίζονται και ερωτεύονται σε ένα πάρτυ, με τις συνέπειες τραγικές… Παρότι δύσκολα θα μπορούσε κανείς να ξεχωρίσει ένα μόνο τραγούδι από όλη την ταινία, η πιο αξιομνημόνευτη σκηνή χορού είναι αναμφίβολα εκείνη όπου ο αδελφός της “Ιουλιέτας” Μαρία, ο Μπερνάντο (τον οποίο υποδύεσται ο Τζωρτζ Τσακίρης, που στο ανέβασμα του Μπρόντγουειϊ υποδυόταν τον πρωταγωνιστή) διαφωνεί με την αρραβωνιαστικιά του Ανίτα (Ρίτα Μορένο) για το αν είναι υπερπροστατευτικός με την αδερφή του και αν είναι καλύτερα τα πράγματα στην Αμερική ή στο Πουέρτο Ρίκο… Χαρακτηριστικό είναι πώς, παρά το θέμα του τραγουδιού και το κωμικό του όλου πράγματος, οι δυο νέοι εκφράζουν πόσο αγαπιούνται και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον!
Mr and Mrs Smith (2005)
Τι να πούμε για αυτή την ταινία; Οι περισσότεροι τη γνωρίζουν για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Δύο πράκτορες σε αντίπαλα στρατόπεδα γνωρίζονται και παντρεύονται χωρίς να γνωρίζουν ο ένας την ταυτότητα του άλλου. Όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται, το αποτέλεσμα είναι μάλλον… φλογερό. Όμως στον έρωτα και τον πόλεμο όλα επιτρέπονται! Το ζευγάρι συναντιέται σε ουδέτερο μέρος, σε ένα ρεστοράν, όπου χορεύουν ένα παθιασμένο tango ενώ προσπαθούν να ανακαλύψουν την αλήθεια χωρίς να υποχωρεί κανένας τους ούτε βήμα…
An American in Paris (1951)
Η ταινία Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris) είναι μιούζικαλ του 1951 σε σκηνοθεσία Βινσέντε Μινέλι. Πρωταγωνιστής και χορογράφος της ταινίας είναι ο Τζιν Κέλι και συμπρωταγωνιστεί η Λέσλι Καρόν. Ο Τζέρι Μάλιγκαν (Τζιν Κέλι), απόμαχος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ζει στο Παρίσι μετά τη λήξη του πολέμου, όπου προσπαθεί να καθιερωθεί ως ζωγράφος. Ο περίγυρος του πασχίζει να ορθοποδήσει, όπως και ο ίδιος. Συναντά και ερωτεύεται μια Γαλλίδα, τη Λιζ. Η ταινία βραβεύτηκε με έξι όσκαρ το 1951, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Θεωρείται από πολλούς η καλύτερη δημιουργία του Τζιν Κέλι.
Εσάς, ποια σκηνή χορού από ταινία σας έχει μείνει αξέχαστη; Απαντήστε μας στα σχόλια…
Χριστουγεννιάτικα ήθη και έθιμα από όλο τον κόσμο!!!
Aς κάνουμε μαζί ένα ταξίδι ανά τον κόσμο για να δούμε παράξενους τρόπους που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά άνθρωποι σε κάθε γωνιά του πλανήτη!
Read More
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΧΟΡΩΝ
Στην Ευρώπη για αιώνες οι βασικές επιρροές στην τέχνη του χορού ήταν Ελληνικές και κατόπιν Ρωμαϊκές. Οι δύο αυτοί πολιτισμοί ενώθηκαν και τίμησαν το χορό αυτό ως αναπόσπαστο κομμάτι της παιδείας τους, μέχρι να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στο δράμα, δηλαδή το θέατρο. Με την άνοδο της εκκλησίας, ο κοινωνικός ρόλος…
Read More
Τα (αμέτρητα) οφέλη του χορού!
Αν προσπαθούσε κανείς να καταγράψει ή να μετρήσει όλα τα οφέλη του χορού, θα δυσκολευόταν πολύ, καθώς είναι πραγματικά αμέτρητα και καθημερινά ανακαλύπτονται και καινούρια! Πολλά από αυτά μας φαίνονται προφανή: είναι γνωστό πως ο χορός αποτελεί ιδανική γυμναστική και καλλιτεχνική έκφραση. Εξίσου πολλά όμως είναι λιγότερο γνωστά και μπορεί…
Read More
Ο Χορός Στην Εφηβεία
Η εφηβεία αποτελεί ουσιαστικά το μεταβατικό στάδιο από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Ο χορός μπορεί να ωφελήσει ένα παιδί στην εφηβεία, σε κάθε τομέα…
Read More
Ο Χορός στον κινηματογράφο
Πολλές ταινίες άφησαν ιστορία στον κινηματογράφο,για διαφορετικούς λόγους. Σε αυτό το αφιέρωμα επιλέξαμε ταινίες όπου ο χορός ή οι σκηνές χορού άφησαν ιστορία,
Read Moredance tango tango argentino άσκηση έθιμα αθλητισμός αμεα αφιέρωμα διαγωνισμός χορού ελληνικοί χοροί επαγγελματικές πιέσεις ιστορία ιστορία χορού καβαλιέρος μαθήματα χορού ντάμα οφέλη οφέλη χορού παγκόσμια ημέρα παραδοσιακοί χοροί παραδόσεις παρουσίαση πολλαπλή σκλήρυνση πρώτος χορός σκλήρυνση κατά πλάκας σκπ σλήρυνση συμβουλές χορού σχολή χορού τέχνη υγεία χορευτής χορευτική εξάσκηση χορευτική εξέλιξη χορευτικό επίπεδο χορευτικός χοροί χοροί ηπειρωτικής Ελλάδας χορογραφία χορογραφία γάμου χορός χορός γάμου χορός και άσκηση χορός και αμεα χορός και παιδί
